Wieś Świątkowice nie była rodową własnością znacznej szlacheckiej rodziny lecz często przechodziła z rąk do rąk co nie sprzyjało jakimś większym inwestycjom gospodarczym. Ostatecznie prawdopodobnie w II- giej połowie XVIII wieku przechodzi na własność rodziny Taczanowskich jest to zapewne mniej znaczna gałąź rodu Taczanowskich herbu Janina mająca swe dobra w byłym województwie kaliskim. Prawdopodobnie wówczas zostaje wybudowany



zabytkowy XVIII wieczny dwór będący jednym z najcenniejszych zabytków architektury drewnianej w Polsce. W 1871 roku ówczesny folwark Świątkowice zostaje rozdzielony na dwa , z których większy/obejmujący również park i dwór/ zawierał 300 mórg w tym 30 mórg lasu i 53 morgi łąki, była więc to średnia, a raczej mała własność szlachecka. W tym czasie majątek przechodzi we władanie rodziny Ciemniejewskich herbu Prawdzie znanej i szeroko rozrodzonej na Mazowszu. Przeprowadzony zostaje wówczas remont dworu – dobudowa portyku, a następnie renowacja parku. W 1912 roku właścicielką majątku jest Józefa Ciemniejewska, która włada nim do II – wojny światowej. Po ustaniu działań wojennych w 1945 roku majątek został rozparcelowany na mocy ustawy o reformie rolnej, a resztówka po krótkim okresie podlegała Państwowym Nieruchomościom Ziemskim i została przekazana Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Białej. W 1955 roku obiekt zostaje przekazany Gromadzkiej Radzie Narodowej w Świątkowicach i zostaje tu zlokalizowana szkoła podstawowa. Po zlikwidowaniu Gromadzkich Rad Narodowych dwór i park obejmuje Urząd Gminy w Białej, a następnie Gmina Lututów, w której władaniu pozostał do końca 1990 roku. Dwór jako cenny zabytek architektury drewnianej typowy przykład klasycznego dworu szlacheckiego był kilkakrotnie remontowany pod nadzorem służb konserwatorskich w ubiegłych latach. Po raz pierwszy w 1952 roku przeprowadzono drobne prace konserwacyjne. Poważniejsze prace remontowe wykonano w 1955 roku dostosowując dwór do wymagań budynku szkolnego. Kapitalny remont przeprowadzono w latach 1963 – 1965, zniszczoną konstrukcję drewnianą zastąpiono murem ceglanym zachowując dwuspadowy dach i zewnętrzny wygląd budynku. Do chwili obecnej pozostaje jako własność prywatna /Rep.A.Nr 3404/90 z dnia 22 lipca 1998r/i ponownie w latach 1998 – 2000 dokonano kapitalnego remontu obiektu. Istniejący dwór jest budowlą barokową, zbudowana na planie prostokąta, dwutraktowa z portykiem wspartym na dwóch parach profilowych słupów, przykryta dachem czterospadowym łamanym polskim, krytym gontem. Układ wnętrza pomieszczeń amfidalny. Poddasze niemieszkalne. Wejście główne od strony wschodniej – portytk wysunięty przed lico elewacji zwieńczony trójkątnym tympononem, jest przykładem pięknego staropolskiego dworu.